بررسی اثر بازدارندگی دو شیف باز جدید شامل گروه های ازت و هیدروکسید روی فلز فولاد نرم با روش های الکتروشیمیایی و کاهش وزن

یکی از مشکلات عمده صنعت، خوردگی فلزات و هزینه های ناشی از آن است که این هزینه ها، فقط جنبه ی مالی نداشته و گاهی اوقات خسارات جبران نشدنی نیز به همراه دارد. آهن و آلیاژهای آن از پر کاربردترین مواد مصرفی در صنعت هستند. اگرچه با افزودن فلزات و مواد دیگر به آهن و تولید آلیاژهای آن، میزان خوردگی این فلز را تا حد زیادی کاهش می دهد، اما امروزه هنوز هم کنترل خوردگی این فلز و آلیاژهای آن در محیط های اسیدی از مسائل مهم به شمار می رود. یکی از پرکاربردترین اسیدها در صنعت، هیدرو کلریک اسید است که در اسیدشویی و رسوب زدایی استفاده می شود. اما استفاده از این اسید در کنار فلزاتی هم چون آهن، مشکلات وسیعی را در حوزه ی خوردگی به وجود می آورد. برای جلوگیری و محافظت فلزات در مقابل محیط های خورنده، از بازدارنده های خوردگی استفاده می گردد. بازهای شیف به عنوان بازدارنده های خوردگی مناسب برای آهن، مس و آلومینیوم گزارش شده است. بازهای شیف محصول واکنش تراکمی بین آمین ها و آلدییدها یا کتون ها با فرمول کلی r2c=nr می باشد. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که اثر بازداری بازهای شیف به مراتب بیشتر از آلدییدها و آمین ها بوده که این اثر به حضور گروه –c=n– در مولکول نسبت داده شده است. در این پژوهش، اثر بازداری دو باز شیف جدید به عنوان بازدارنده خوردگی فولاد نرم در محیط هیدرو کلریک اسید 6 مولار به روش های قطبی شدن تافلی، طیف بینی امپدانس، کاهش وزن و کوانتمی بررسی شده است. نتایج حاصل از روش کاهش وزن نشان می دهد که افزایش غلظت بازدارنده، عامل موثری در جهت کاهش خوردگی است اما افزایش طولانی زمان، نمی تواند خوردگی را زیاد کاهش دهد. داده های به دست آمده از روش های الکتروشیمیایی، درصد بازدارندگی تا 97 درصد را برای هر دو بازدارنده نشان می دهند. نتایج حاصل از پلاریزاسیون تافلی نشان می دهد که این دو ترکیب، به عنوان بازدارنده های مخلوط عمل کرده و پتانسیل خوردگی را به مقدار چشمگیری جابجا نمی کنند. اندازه گیری های امپدانس نشان می دهد که با افزایش غلظت بازدارنده در محیط اسیدی، مقدار مقاومت پلاریزاسیون و به تبع آن درصد بازدارندگی فلز افزایش می یابد. کلیه روش ها، با تطابق نسبتاً خوبی نشان می دهند که افزایش غلظت بازدارنده، عامل موثری در جهت کاهش خوردگی است. جذب بازدارنده ها روی سطح فولاد نرم از هم دمای جذب لانگمویر تبعیت می کند و مقادیر منفی به دست آمده برای انرژی آزاد جذب، نشان از جذب فیزیکی-شیمیایی بازدارنده ها دارد و این مطلب با مطالعات دمایی انجام شده به روش پلاریزاسیون نیز تأیید شده است چرا که با افزایش دما، مقدار درصد بازدارندگی کاهش می یابد.